تهران، شهری که گذشته ی آن را با امروزش به هیچ وجه نمی توان مقایسه کرد. تهران در گذشته شهری سرسبز و بسیار زیبا با خانه های ویلایی در محله هایی همچون محله منیریه تهران بوده است. بسیاری از مناطق تهران که امروزه خیابان کشی شده اند و شهرک های کوچک در آنها شکل گرفته است باغ هایی بوده اند که میوه های آن ها به سراسر شهر ارسال می شده است.
منیریه، محله مرفه نشین در گذشته
مناطقی نیز در این بین هستند که تغییر چندانی در ظاهر آنها صورت نگرفته و یا می شود گفت که شکل قدیمی خود را حفظ کرده اند. از آنها می توان به منیریه اشاره کرد. این منطقه یکی از مناطق اعیانی بوده است که محل سکونت تاجران، بازاریان و بزرگان بوده است. تهرانی های قدیمی و بازاری ها این منطقه را ازخاطر نبرده اند و با وجود اینکه آژارتمان سازی و ایجاد ساختمان های جدید این منطقه را فرا گرفته است، هنوز هم افراد کهن در این منطقه زندگی می کنند.
خانه های ویلایی و زیبای این منطقه هر روز بیش از پیش رو به نابودی می گذارند و جای خود را به آپارتمان های نوساز می دهند.
انتخاب اسم منیریه برای محله تهرانی
اکنون در مورد اسم این محله توضیحاتی می دهیم. وجه تسمیه ی آن مالکیت مادر کامران میرزای قاجاری، فرزند سوم ناصرالدین شاه بر آنجا بود. نام او منیرالسطنه بود که در این باغ در عمارتی زیبا سکنی داشت.
او به دلیل قدرتی که داشت اسم خودش را بر روی این منطقه گذاشت و از آن پس همگان منیریه را به این اسم می شناسند. پسر وی و خودش باغ های زیبای زیادی در این جا داشتند که اگربه منیریه بروید مکانی که اکنون به دانشگاه افسری اختصاص دارد یکی از آنها بوده است.
موقعیت مکانی محله منیریه تهران
در جنوب منیریه، خیابان فرهنگ، در شمالش چهار راه سپه، در شرق آن امیریه و در غرب آن هم چهار راه لشگر قرار دارد. منیریه منطقه ای خوش آب و هوا و سرسبز می باشد که برای گردش جایی بسیار مناسب به نظر می آید.
موزه مقدم یا عمارت منیریه
از جمله اماکن گردشگری این منطقه می توان به موزه ای اشاره کرد که در پایین تر به توضیح درباره ی آن می پردازیم:
نام این موزه، مقدم است که متعلق به یکی از درباریان قاجاری به نام محمدتقی خان احتساب الملک بوده است که بعدها به فرزندش به نام محسن رسید. محسن فردی بود که در جنبه های بسیاری سررشته داشت و صاحب هنر بود.
همسر وی سلما نام داشت که در طول سال هایی که با هم زندگی کردند کارهای تاریخی زیادی انجام دادند. آنها علاقه ی بسیاری به جمع کردن اشیای تاریخی داشتند و به سفرهایی که می رفتند برای خود چیزهای تاریخی زیادی می خریدند.
ویژگی عمارت منیریه تهران
ذوق و شوقی که آنها در زندگی داشتند را می توان از حیاط خانه شان فهمید. حیاطی بسیار زیبا پر از گلهای رنگارنگ. از جمله خدمات محسن مقدم می توان طراحی کردن نشان دانشگاه تهران رانام برد که آنرا به استفاده از الگویی از گچ بری های ساسانی انجام داد. علاوه بر آن، واگذار کردن خانه شان به دانشگاه تهران توسط سلما را نیز می توان خدمتی بسیار مهم تلقی کرد.
در و دیوار خانه ی آنها پر است از اشیا عجیب و غریب، انواع صدف ها، تابلوهای نقاشی، سکه ها، قلیان و چپق، سفالینه و … را می توان در این خانه مشاهده کرد.
همچنین کاشی هایی از دوران صفوی در موزه به چشم می آیند. این خانه ی مجلل و قاجاری متعلق به درباری های قاجار بوده که با تلاش های یک زن و شوهر فرهنگی به مکانی برای تحقیق علمی و حتی گشت و گذار تبدیل شده است که باید برای اینکار آن دو را بسیار ستود.
فروش لوازم ورزشی در منیریه
منیریه، محله ای که در عین قدیمی بودن می توان در آن پیشرفت را احساس کرد. این منطقه بورس لوازم ورزشی است. هر رشته ی جفت کفش برای پیاده روی هستید، اگر به دنبال یک تیشرت ورزشی و یا لوازم شنا هستید، بیشترین تنوع و جنس های مختلف را در این منطقه می توانید پیدا کنید. این فروشگاه ها در اصلی ترین قسمت منیریه واقع شده اند و حتی اگر شما قصد خرید نداشته باشید بد نیست سری به آنجا بزنید.
تهران قدیم در محله منیریه
خانه های بسیار قدیمی با درهای چوبی که هنوز کلون از آنها آویزان است، مغازه های قدیمی، شیرهای آتشنشانی، پنجره های قدیمی و… را می توانید در این محل به چشم خود ببینید. با پا گذاشتن در این محل این حس به شما دست می دهد که گویا دارید در تهران قدیم قدم می زنید.
میدان منیریه تهران و مترو
میدانی در این منطقه است که به شکل بیضی است و وسط آن یک مجسمه نماد ورزشی است.
این میدان در سالهای پیش مدور بوده که وسط آن هم مجسمه ی ابوسعید ابوالخیر قرار داشته است. علت تغییر شکل میدان کاهش ترافیک و ساخت و ساز مترو می باشد.
مجسمه ی ابوسعید دیگردر این میدان نیست و به جای دیگری از منطقه انتقال داده شده است. یکی دیگر از تفریحاتی که می توانید در این منطقه انجام دهید رفتن به آبمیوه فروشی که سمت چهار راه لشگر است می باشد. این آبمیوه فروشی یکی از قدیمی ترین آبمیوه فروشی های تهران است که البته دارای منوی خیلی شلوغی هم نمی باشد.
خانه وزیر امیر بهادر در منیریه
خانه ای در این منطقه است که متعلق به یکی از وزرای جنگ قاجاری به نام امیر بهادر بوده است. اسم این خانه نیز امیر بهادر است. خانه ی امیر بهادر دارای وسعت بسیاری در حدود سه هزار متر مربع می باشد. پس از چندین دفعه نغییر کاربری، اکنون این خانه به عنوان ساختمان انجمن مفاخر فرهنگی شناخته می شود که در آن اجلاس ها و بزرگداشت مفاخر فرهنگی کشور صورت می گیرد. در سال 1375 دو مجسمه ی برنزی که یکی از آن ها ساخت کمال الدین بهزاد و دیگری ساخت کمال خنجدی بود در حیاط این خانه ساخته شد.
کمی درباره ی شکل ساختمان صحبت کنیم: حیاط این خانه بسیار بزرگ و دلباز می باشد و تالار آن آیینه کاری شده و حوضخانه ی آن نیز کاشی شده است. از موزه که در آمدید به سمت خیابان ابوسعید بروید ، چلوکبابی در این منطقه است که مانند آبمیوه فروشی نامبرده، یکی از قدیمی ترین های تهران است. برای صرف ناهار می توانید به آنجا بروید. پس از ناهار به سمت پارک شهر بروید که وسعت بسیار زیادی در حدود 25 هکتار دارد و در سال 1339 تاسیس شده است.
می توانید عصر خود را در این پارک بگذرانید. در فصل بهار که گلها شکوفا می شود و هر چیزی رنگ و بوی خاصی دارد این پارک منظره و جلوه ای بسیار زیبا به خود می گیرد.
اجاره آپارتمان روزانه در تهران با ایران ماوا
